Popeye
Vandaag, 16-2-2021, hebben we het moeilijke besluit moeten nemen om Popeye in te laten slapen. Popeye kon zijn rechter voorbeen niet meer belasten en had veel pijn. De vooruitzichten op herstel waren slecht.
Popeye bedankt voor je enorme inzet! We zullen je enorm gaan missen.
Popeye heeft voor ons veel betekend en was bijna vanaf het begin van stal de Ripse Ruiters één van onze lespony's.
Ontelbaar veel kinderen hebben op Popeye hun eerste lesjes gehad en wedstrijden gereden. Hij was een TOPPONY, eentje waar je er ontelbaar veel meer van wilde omdat hij zoveel angstige en beginnende ruiters op weg heeft geholpen. Nooit naar doen andere paarden, lief op stal, een lekkere rug om zonder zadel op te zitten, nog steeds vlot en werkwillig, rustig, betrouwbaar, niet schrikkerig.
Je zou bijna zeggen zulke pony's bestaan niet....en dat klopt ook gedeeltelijk want in zijn jonge jaren hebben we het nodige met hem te stellen gehad. Ik, Janneke, mocht hem inrijden toen hij bij ons kwam. Alles verliep super goed, totdat we de galop gingen oefenen. Het aangaloperen had hij zo onder de knie, maar toen werd het een uitdaging. Niet dat hij te hard ging, ging bokken of ineens stil stond vanuit het niets...nee Popeye had bedacht dat hij zich met een aanloop om liet vallen naar het hekken van de buitenbak. Het hek van de buitenbak bestond toen nog uit een ijzeren hekwerk dat door een iets uitstekend ijzeren balkje op betonnen palen liep , net zoals nu nog de hekken bij het weiland. En ik kan je vertellen dat dit erg pijnlijk was voor mijn knieeën. Na een keer of 36, over meerdere dagen, en verschillende taktieken uitproberen waren beide benen dan ook zeer gehavend. Gelukkig werkte methode 37 ...
Ook een voorval tijdens de verenigingen optocht van de veense kermis weet ik nog goed. Op weg naar het beginpunt reden we met onze stoet paarden 2 aan 2 over het zuideinde in Roelofarendveen. Ter hoogte van het sluisje was het erg druk en Popeye durfde ineens niet meer vooruit en ging achterwaarts uit de rij richting de daar geparkeerde auto's. Net voordat hij met zijn billen tegen de auto aan kwam liet hij zich overtuigen door zijn ruiter en begeleider om weer voorwaarts te gaan. Pff dat scheelde een haartje voordat hij op de auto van de SLAGER was gaan zitten. We hebben ons menigmaal afgevraagd of hij ineens besefte van wie deze auto was...
Achteraf hebben we vaak om beide dingen kunnen lachen. Heb jij ook nog een leuke herinnering of foto van popeye? Wij zouden het heel leuk vinden als je dit met ons deelt!
Dit kan via Facebook, mail info@deripseruiters.nl of een appje naar onze manegetelefoon 0613656140
Popeye bedankt voor je enorme inzet! We zullen je enorm gaan missen.
Popeye heeft voor ons veel betekend en was bijna vanaf het begin van stal de Ripse Ruiters één van onze lespony's.
Ontelbaar veel kinderen hebben op Popeye hun eerste lesjes gehad en wedstrijden gereden. Hij was een TOPPONY, eentje waar je er ontelbaar veel meer van wilde omdat hij zoveel angstige en beginnende ruiters op weg heeft geholpen. Nooit naar doen andere paarden, lief op stal, een lekkere rug om zonder zadel op te zitten, nog steeds vlot en werkwillig, rustig, betrouwbaar, niet schrikkerig.
Je zou bijna zeggen zulke pony's bestaan niet....en dat klopt ook gedeeltelijk want in zijn jonge jaren hebben we het nodige met hem te stellen gehad. Ik, Janneke, mocht hem inrijden toen hij bij ons kwam. Alles verliep super goed, totdat we de galop gingen oefenen. Het aangaloperen had hij zo onder de knie, maar toen werd het een uitdaging. Niet dat hij te hard ging, ging bokken of ineens stil stond vanuit het niets...nee Popeye had bedacht dat hij zich met een aanloop om liet vallen naar het hekken van de buitenbak. Het hek van de buitenbak bestond toen nog uit een ijzeren hekwerk dat door een iets uitstekend ijzeren balkje op betonnen palen liep , net zoals nu nog de hekken bij het weiland. En ik kan je vertellen dat dit erg pijnlijk was voor mijn knieeën. Na een keer of 36, over meerdere dagen, en verschillende taktieken uitproberen waren beide benen dan ook zeer gehavend. Gelukkig werkte methode 37 ...
Ook een voorval tijdens de verenigingen optocht van de veense kermis weet ik nog goed. Op weg naar het beginpunt reden we met onze stoet paarden 2 aan 2 over het zuideinde in Roelofarendveen. Ter hoogte van het sluisje was het erg druk en Popeye durfde ineens niet meer vooruit en ging achterwaarts uit de rij richting de daar geparkeerde auto's. Net voordat hij met zijn billen tegen de auto aan kwam liet hij zich overtuigen door zijn ruiter en begeleider om weer voorwaarts te gaan. Pff dat scheelde een haartje voordat hij op de auto van de SLAGER was gaan zitten. We hebben ons menigmaal afgevraagd of hij ineens besefte van wie deze auto was...
Achteraf hebben we vaak om beide dingen kunnen lachen. Heb jij ook nog een leuke herinnering of foto van popeye? Wij zouden het heel leuk vinden als je dit met ons deelt!
Dit kan via Facebook, mail info@deripseruiters.nl of een appje naar onze manegetelefoon 0613656140
